Pandemi, dünyanın dört bir yanındaki yasa koyucuları ve hükümetleri bir tarafta halk sağlığı ile diğer tarafta bir dizi hak ve kişisel özgürlük arasında bir denge kurmak için uğraşmaya zorladı. Hak ve özgürlükler, zaman içinde, sağlık krizinin ‘’dalgalarının’’ yoğunluğuna bağlı olarak, askıya alınmasalar dahi kaçınılmaz olarak farklı derecelerde sınırlandırılmak zorunda kaldı.

Bu yazıyı Karl Klare’nin “On Socialism and Critical Legal Theory” (Sosyalizm ve Eleştirel Hukuk Kuramı Üzerine) yazısına yanıt olarak kaleme alıyorum. Bu makale, hukuka yönelik Marksist perspektiflere odaklanan bir blog olan Legal Form için yazdığım ve Klare’ye verdiğim daha uzun bir yanıtın kısa bir özetidir.

Büyümekte olan bir hareket, Jacques Derrida’nın deyişiyle, “önceki nesillerin canavarca olarak yargılayacağı koşullarda, hayvanlara uygun yaşam standardının dışında, yapay, cehennem gibi, adeta bitmez tükenmez hayatta kalma mücadelesiyle geçen” bir yaşama mahkûm edilmiş çiftlik hayvanlarına karşı etik yükümlülüklerimizi yerine getirmedeki kolektif başarısızlığımıza meydan okuyor.

Sovyet mahkeme prosedürünün, özellikle 1930’larda, usulsüzlük, yargının bağımsız olmaması ve adil olmayan sonuçlarla karakterize edilebileceği iyi bilinen bir gerçektir. Bununla birlikte, bu hukuki kurumların neden korunduğu ve görünürde saygı gördüğü belirsizliğini koruyor.