Fikri mülkiyet haklarına ilişkin güncel ihtilaf, mevcut Covid-19 aşı kıtlığında fikri mülkiyetin rolüne odaklanmıştır. Ancak mevcut durum, istisnai bir hukuki olayın tezahürü şeklinde anlaşılmamalıdır. Aksine, fikri mülkiyete dayalı bilgi kapitalizmi için hukuki ulusötesi yapıyı oluşturan 1995 TRIPS Antlaşmasından bu yana son yirmi beş yıldır yürürlükte bulunan hukuki normalin bir yansımasıdır.

Bir birey için “Marksist analizle uğraşıyorum” demek, söz konusu analizin toplumsal değişime odaklanması gerektiği anlamına gelir. Bu ayrıca teorik inceleme nesnelerinin, yani sosyo-ekonomik ve ayrıca hukuki-politik süreçlerin, sürekli bir değişim sürecinde olduğunu kabul etmek anlamına gelir.

Ne bir yargıç olarak istifa etmek ne de bazı teknik nedenler ötürü davayı reddetmek, bunun yerine tüm adaletsiz “adalet” sürecini durdurmak, Pavlusçu bir diskurla söylememiz gerekirse, kişinin yargıç kimliğinden vazgeçmemesi ancak onu yeni bir şekilde kullanması, bir yargıcın üstlendiği en önemli devrimci eylem olabilir.

İlk yol devrimler olacaktır, baskıcı iktidarları devirmek için yığınların tutkularını serbest bırakan tüm devrimler: Fransız, Rus, Çin ve diğer hepsi – ve hepsinin bellerine kadar kana bulandıkları yol. İkinci yol ise anayasacılık olacaktır.