Günümüzdeki amacıyla, kurucu nitelikteki anayasal iddianın rejimin meşruiyetine dair bir normatif iddia olduğunu kabul edelim. Bu tür bir meşruiyet tipik olarak devletin eylemlerinin belirli hukuki normlar tarafından kısıtlanmasıyla elde edilir. Bu normların kendileri ise kolayca veya hızlıca değiştirilmeye karşı dayanıklı hale getirilmiştir.

“Anayasal kriz” daima bir yargı içerir; şeylerin olağan düzeninden (hangi öncül kritere göre “normal”) bir sapmayı ya da endişe duyulması gereken bir tür başarısızlık veya geri gidişi (niçin ve kim tarafından endişe duyulmalı) ifade eder.

Avrupa Yeşil Mutabakatı, şu anda iklim değişikliğiyle mücadele konusunda en istekli hükümet programı olarak konumlanıyor. 2020’de bu kadar göz önünde olmasa da program, “AB’yi modern, kaynakları verimli kullanacak ve rekabetçi bir ekonomiyle adil ve refah düzeyi yüksek bir topluma dönüştürmek” amacıyla harekete geçti.

Adorno’nun “barbarlık” terimini kullanımı muhtemelen en çok alıntılanan özdeyişi bağlamında anılmıştır: “Auschwitzden sonra şiir yazmak barbarlıktır.” (Adorno 1983:34) Halbuki günümüzde bu terim genellikle eserlerinin daha geniş bağlamı içinde sunulurken, terimin amaçlanan anlamı özellikle Adorno’nun ilk kez dile getirişinden sonra sıklıkla yanlış anlaşılmıştır.