Pierre Bourdieu, Bir Pratik Teorisi İçin Taslak’ta (1972) hem kültürel çevrenin kendi üretim araçlarını (yeniden) üretme biçimini anlamak hem de bu (yeniden) üretimin belirli öznenin belirlenmiş “habitusu” üzerindeki etkisini analiz etmek için bir perspektif sunar. Bourdieu için habitus terimi, hâkim sosyal ve kültürel koşulların oluşturulduğu ve yeniden üretildiği kolektif varlığı ifade eder.

Temel düzeyde, polis, devletin hukuk düzenini uygulama, yürütme, gözlemleme ve koruma araçlarını oluşturur. Bir kurum olarak, yasal normların bağlayıcılığını belirler ve devletin egemenliğini sürdürür. Başka bir deyişle, hukuk ile polis arasındaki ilişki araçlar ve amaçlar ilişkisidir...

‘’Uluslararası bir mahkemede Covid yargılamalarına ihtiyaç duyacak oluşumuz’’ Arundhati Roy’un ‘’karantina sonrası hayalidir’’. Roy, Covid-19’un ardından, göçmen işçilere yönelik kabul edilemeyecek davranışlardan ve muhaliflere dönük medeni haklara karşı olan saldırı sürecinden Hindistan Hükumetinin sorumlu tutulmasını istiyor.

Siyasal İktidar ve Toplumsal Sınıflar’da, Poulantzas, kapitalist devletin sınıfsal mücadelelere ilişkin ikili fonksiyonunun “hâkim sınıfları politik olarak bozmak ve aynı zamanda düzenlemek” olduğunu ileri sürdü.