Doğal haklar ve insan hakları, iktidarın despotizmine ve servetin kibrine karşı bir araç olarak görülür. Hem doğal hakların hem de insan haklarının günümüzde hükümetler tarafından tedavüle sokulması eleştirel etkileri ile başlangıçtaki amaçlarının ve rollerinin tersine çevrildiği anlamına geliyor (Douzinas, 2007: 24).

İnsanlar hiçbir çağda dinler, mitler, politik inançlar, felsefeler ve her türden ideal biçimine bürünmüş yaşamları için gerekçeler ve mazeretler sunmadan yaşayamamıştır. Bu mazeretler bugün – en azından insanlığın en zengin ve teknolojik kesiminde – yavaş yavaş inişe geçmiş görünüyor ve insanlar belki de ilk kez kendilerini saf biyolojik hayatlarına indirgenmiş olarak buluyorlar...

Irkçılık ve uluslararası hukuk son zamanlarda çoğu zaman aynı haber başlığında manşetlere çıktı. Bu haberlerde uluslararası hukuk; ırkçı, sağcı politikaların eylemlerini azaltma ve kısıtlama amacıyla mevcutmuş gibi anlaşılma eğilimindedir – kişinin politik bakış açısına bağlı olarak yazının kahramanı ya da kötü adamı olarak sunulmaktadır.

İstanbul Sözleşmesi hakkındaki mitler, sözleşmeden tamamıyla çekilmek isteyen güçlerin elini güçlendirmiştir.

Geçtiğimiz haftalarda Polonya’nın sözleşmeden çekilmeyi planladığına dair endişe verici haberler gördük. Türkiye’de de sözleşmeden çekilme ile sonuçlanabilecek bir tartışma devam etmekte.