Özyönetimin merkezleri olan yerel konseylere esaslı bir şekilde bağlı gibi görünen sosyalizm, bir kararnameyle tesis edilemez ancak “proletaryanın, yazgısını kendi eline almayı, tarihin biçare kurbanı olmak yerine bilinçli rehberi olmak için toplumun dümenini tutmayı Sosyal Demokrasi'nin öncülüğünde öğrendiği uzun bir mücadele sonucu kazanılabilir”.

“Demokrasi krizi” anlatısının ana akım hâline geldiği mevcut konjonktürümüz göz önüne alındığında, temsili yönetimin yapısal eleştirilerini ve eksikliklerini irdeleme önerilerini yeniden gözden geçirmek, en yaratıcı aleyhtarlarıyla etkileşimde bulunmak suretiyle liberal demokrasinin sınırlarının dışında düşünmek gerekli görünüyor.

Hükümet tarafından “hijyen ve kamu güvenliği nedenleriyle” derhal onaylanan kanun hükmünde kararname, aslında, “testi pozitif çıkan ve bulaş kaynağının bilinmediği en az bir kişinin bulunduğu veya virüsten etkilenmiş bir bölgeden yeni dönmüş bir kişiye atfedilebilecek en az bir vakanın bulunduğu belediyelerin ve bölgelerin” ciddi şekildemilitarizasyonuna neden olmuştur.

Barış durumunda insanların yaşamı herhangi bir tarihsel boyuttan silinme eğiliminde olduğundan, bugün hükümetlerin virüse karşı savaşın hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağı yeni bir tarihi dönemin başlangıcını işaret ettiğini bize hatırlatmaktan asla bıkmamaları şaşırtıcı değildir.